„Góry to magia w kamieniu zaklęta
Nie-świadoma, bez-wolna, zajmująca
Każąca marzyć i tęsknić bez końca”.

wiersze.kobieta.pl

 

 

W dniach 21-22 września dwunastoosobową grupą osób niepełnosprawnych intelektualnie głównie w stopniu znacznym i głębokim ruszyliśmy w kierunku najstarszych gór w Europie. Ta górska kraina oczarowała nas, wyzwoliła niesamowite uczucia, zachwytu, podziwu,  zadumy i miłości. Magia tego miejsca dała nam uczucie baśniowego wyzwolenia i ogromnej siły do pokonywania nowych wyzwań, do zdobywania własnych szczytów.

Ta wycieczka, to dla nas osobisty Everest, gdzie każdy z nas pokonał własne słabości, lęki, niedyspozycje i przeciwności losu. Tu zdobyliśmy nowe doświadczenia, sprawności, nawiązywaliśmy więzi i poznaliśmy to, co z pozoru nieosiągalne.

Naszą bajkową przygodę rozpoczęliśmy od zwiedzenia najpiękniejszych miejsc na świecie, jak:  plac św. Piotra, Koloseum, Piramidę Cheopsa, wodospad Niagara, dymiący wulkan Etna, Statuę Wolności oraz wiele innych magicznych miejsc. Wspięliśmy się na sam szczyt tego cudownego świata skupionego w jednym miejscu, w Parku Rozrywki Sabat Krajano. Zachłyśnięci światowym dziedzictwem szukaliśmy swoistej równoważni, a zarazem wyciszenia w tym, co nasze. Pojechaliśmy do Ciekot, miłej wioski zatopionej gdzieś w Górach Świętokrzyskich.

Żeromszczyzna  urzekła nas swoim pięknem, zwłaszcza dworek naszego wybitnego poety, niezwykłego malarza ludzkich uczuć.

Migrując w czasie staliśmy się częścią historii, gdzie stojąc na malowniczym wzgórzu, pośród ruin zamku w Bodzentynie, zatańczyliśmy z księciem na placu zamkowym. Tym tanecznym krokiem przenieśliśmy się na Święty Krzyż, gdzie kontemplowaliśmy i każdy z nas zawierzył Bogu swoje intencje i prośby. Podziękowaliśmy również za każdy dzień, promyk słońca, krople deszczu. Za to, że umiemy żyć najpiękniej, jak potrafimy.

Podekscytowani, zachłyśnięci pięknem naszej „Malej Ojczyzny”, szukaliśmy sowitej, królewskiej strawy w królewskim mieście. Było szarmancko i bardzo elegancko.

Syci nie tylko duchowo pożegnaliśmy kielecczyznę z zamkowego wzgórza w Chęcinach, skąd zmęczeni, ale bardzo dumni z siebie, ruszyliśmy do domu.

Świadomi tego, że  zatrzymać w  duszy chwilę mogą tylko wspomnienia, będziemy pieścić je czule myślami, przytulać, po to, by zachwycały, by były z nami i rozweselały duszę dniami i nocami.

Posted by admin on środa, 21 września, 2016 @ 11:07PM
Categories: aktualności