Wczasy na Mierzei Wiślanej w Junoszynie

„Wystarczy, że raz doznasz lotu,
a będziesz zawsze chodził z oczami
zwróconymi w stronę nieba,
gdzie byłeś i gdzie
pragniesz powrócić”.

Leonardo da Vinci

Nasza mała podróż okazała się podróżą życia, podczas której SIĘGNĘLIŚMY CHMUR!
Lot samolotem z Warszawy do Gdańska i z powrotem okazał się wielką, niezapomnianą przygodą, bo od gwiazd pochodzimy i gwiazd sięgnęliśmy.
W dniach 12 – 17.06.2017 roku 16 Mieszkańców w tym jedna osoba na wózku inwalidzkim chłonęła malownicze widoki Mierzei Wiślanej.
Nasza podróż podzielona była na grupy i etapy, była dostosowana do fizycznych i psychicznych możliwości naszych Mieszkańców, bo tylko tak można uczyć się samodzielności, a i rehabilitacja społeczna przynosi wówczas zamierzone efekty.
Sześciu Mieszkańców korzystało z usług Polskich Linii Lotniczych LOT i komunikacji miejskiej, a pozostałe osoby dojechały środkami transportu nalężącymi do naszego Domu, które przystosowane są do przewożenia osób niepełnosprawnych.
Ten wyjazd okazał się doskonałą przygodą i lekcją historii.
Urzeczeni Trójmiastem nasze kroki skierowaliśmy do Gdańska i Gdyni, a tam znów nowe doświadczenie i nowa przygoda. Decyzję podjęliśmy spontanicznie i 55 metrowy DIABELSKI MŁYN nieopodal Skweru Kościuszki w Gdyni, okazał się fantastycznym kołem widokowym. Byliśmy dumni z siebie i po raz kolejny poczuliśmy wiat w skrzydła, które zaniosły nas do „Błyskawicy”. Ten polski niszczyciel podobnie, jak i Europejskie Centrum Solidarności w Gdańsku, to dobrze odrobiona lekcja historii.
W Muzeum Stoczni Gdańskiej „Solidarność” odbyliśmy multimedialną podróż przez dzieje polskiej historii w latach 1956 – 1989, gdzie poczuliśmy się, jak gdyby w rzeczywistości PRL–u.
To tylko nieliczne miejsca, gdzie zostawiliśmy ślady naszych stóp.
Klif Orłowski był kwintesencją piękna, muśnięciem grozy natury, nieokiełznanych fal i niszczycielskiej siły wiatru.
Tak aktywnie spędzony czas w tym kąpiele morskie i słoneczne (pogoda była super) pozwolił na odprężenie i naładowanie akumulatorów.
No i stało się po raz wtóry połknęliśmy podróżniczego bakcyla i obecnie nie ma dla nas już antidotum. Kochamy piętrzące się na chodniku wysłużone walizki i tą fantastyczną myśl, że przed nami kolejna przygoda i droga, która zowie się życiem.
Takie wojaże dają nam szczęście, możliwość spełniania się i realizowania tego, co głęboko schowane w zakamarkach duszy. Nasze podróże nigdy się nie kończą, bo taśma pamięci kręci się w nas cały czas, pomimo, iż pobyt na Mierzei Wiślanej jest już wspomnieniem, pięknym wspomnieniem.
„Umalowani bursztynowym słońcem”, pełni pozytywnej energii, zmęczeni, ale szczęśliwi wróciliśmy do domu z pełnym przekonaniem, że pływaliśmy pod prąd, żeglowaliśmy pod wiatr, przeto wierzymy w rzeczy niemożliwe.