„Góry dają człowiekowi, poprzez zdobywanie wzniesień nieograniczony kontakt z przyrodą – poczucie wewnętrznego wyzwolenia, oczyszczenia, niezależności”

Jan Paweł II

17 października dwunastoosobową grupą ruszyliśmy w kierunku Wisły, miasta Małysza, by zregenerować siły, naładować akumulatory i podziwiać malownicze krajobrazy zmieniającej się pory roku. Ta fantastyczna wyprawa obudziła w nas pazur zdobywcy, a niedostępność gór i własne ograniczenia stały się wyzwaniem do zdobycia tego, co z pozoru jest nieosiągalne. Tym razem zdobyliśmy nie jeden szczyt. To był nie tylko szczyt naszych marzeń, ale sam wierzchołek Baraniej Góry i Wielkiej Czantorii.

Góry to wyjątkowe miejsce, ich majestat oczarowuje, cisza uspakaja, a niedostępność jest motywacją do podejmowania nowych wyzwań, do tego, by każdy z nas zdobył własny Everest.

Fantastycznym relaksem i odprężeniem dla ciała i ducha był pobyt w grocie solnej. Ta solankowa kąpiel w baśniowym wnętrzu była swoistą formą muzykoterapii, koloroterapii i podróżą poprzez morza, góry i oceany do własnego wnętrza. Odbudowani biologicznie, pełni wiary i optymizmu, snuliśmy kolejne plany.

Postawiliśmy na edukację, rekreację i poznawanie przyrody w ogrodzie zoologicznym w Ustroniu Zawodziu w Beskidzie Śląskim. Ach, co to były za emocje. Dzikość przyrody i namacalny realizm zafascynował nas wszystkich. Największą atrakcją, która wyzwoliła ogromne pokłady pozytywnych emocji było karmienie zwierząt, ich głaskanie i niesamowita bliskość. Mogliśmy percepcyjnie poznać, to, co z natury jest niedostępne. Leśny Park Niespodzianek, to poskromiona dzikość natury i raj dla oka i duszy.

Obcowanie z naturą obudziło nasze apetyty na coś jeszcze bardziej niekonwencjonalnego, na podróż w czasie, którą zafundowaliśmy sobie w Muzeum Browaru w Żywcu. Tam, wehikułem czasu przenieśliśmy się do 1881 roku, gdzie wstąpiliśmy do tradycyjnej karczmy, sklepu kolonialnego i pospacerowaliśmy ulicą galicyjskiego miasteczka oraz poznaliśmy historię i metody warzenia piwa w Żywcu. Różnorodność bodźców zainspirowała nas do degustacji, tego wyjątkowego napoju bogów. Złoty specjał obudził rogatą duszę i jak, Twardowski jedząc, pijąc w Karczmie Rogatej cyrograf śmy podpisali, że za rok tu ponownie zawitamy.

Dusza i serce w górach zostało, a w nas niedosyt, że za mało, że za szybko, a tak dużo jeszcze do zwiedzania zostało.

20 października dumni z siebie, zadowoleni, szczęśliwi i w górach zakochani wróciliśmy do domu, hołdując w sercu przekonanie, że wobec potęgi gór prościej odkrywa się siebie, że większość granic i lęków, to tylko ułomność naszego umysłu, poza którą zaczyna się nieposkromiona radość duszy i wolność ciała.

Ten mały skrawek raju schowamy głęboko, to część nas, naszych pragnień, to nasz Everest, który za rok ponownie zdobywać będziemy.

Posted by admin on poniedziałek, 17 października, 2016 @ 10:57PM
Categories: aktualności